LWÓW – DZIEJE MIASTA

Najstarsza we Lwowie fabryka wódek, likierów i rossolisów

J.A. Baczewskiego założona w 1782 roku

Braki wody starano się nadrabiać drążeniem licznych studni,

aż w końcu w 1901 roku, zrealizowano znakomity projekt, dzięki które-

mu do Lwowa popłynęła woda ze źródeł w Woli Dobrostańskiej i Szkle

(w Roztoczu k. Janowa – ponad 30 km od Lwowa). Była ona uważana

za najlepszą w Polsce, co znajdowało swe odbicie w powszechnym

uznaniu dla piwa lwowskiego, o wyrobach wytwórni Baczewskiego nie

wspominając.

Moglibyśmy jeszcze sporo powiedzieć o zieleni lwowskiej, o laskach i za-

gajnikach, o klimacie, który przynosi wielkie śnieżne opady i ciepluchne

lata. Ale to może przy innej okazji, bo przyszedł czas kruszenia kopii z hi-

storykami, którzy twierdzą, że Lwów leży na ziemiach „przyłączonych”

do Państwa Polskiego dopiero w II połowie XIV stulecia. Zaś przedtem,

według ich teorii, Polacy (ściślej plemiona, z których nasz naród po-

wstał), mają w prastarych dziejach z tą ziemią niewiele wspólnego…

Jak mawiał Kisiel – z bzdurami nie powinno się dyskutować, bo się

je uwiarygodnia. Dlatego dalej piszemy „w tym temacie” z innego po-

wodu. Mianowicie…

W jednej ze swoich książek współautor (

Lwów – Legenda zawsze

wierna

), prześlizgnął się w historii Miasta nad najdawniejszymi dostęp-

nymi faktami, i został słusznie skarcony przez rodowitych Lwowian (z Pa-

nami Andrzejem Chlipalskim i Januszem Wasylkowskim na czele). Lukę

tę z pokorą pragnie wypełnić.

Zaczniemy przeto od końca… Do 1939 roku istniało województwo

lwowskie, które sięgało pod Sandomierz (gdyby ktoś z niedowiarków

chciał sprawdzać, wystarczy zajrzeć do mapy z ówczesnym podziałem

administracyjnym państwa). Bardzo skrzętnie przez lata fakt ten był

ukrywany (w domyśle: skazać na zapomnienie), podobnie jak na całko-

witym indeksie znalazł się termin

Małopolska Wschodnia

. Władcy PRL,

by jeszcze bardziej legitymizować pojałtański podział (poza działaniami