LWÓW – DZIEJE MIASTA

Przejdźmy już do właściwych dziejów tych ziem, by snuć nigdy nie za-

kończone dzieje Miasta. Wiele osób wypowiadających się w mediach

na tematy wschodnie wykazuje totalną niewiedzę, z której rodzą się cho-

re koncepcje i udział w działaniach propagandowych. A wystarczy prze-

cież tylko…czytać.

Nic tak gęby nie zmienia, jak czytanie od piątego pokole-

nia

– napisał w piosenceWojciech Młynarski, i będzie to zawsze aktualne.

Powołamy się w tym miejscu na prace prof. Feliksa Konecznego,

wyrugowanego z lektur przez właścicieli PRL-u, obecnie zaś z przyczyn

stricte

geopolitycznych. Znajdą tu Państwo kilka etymologicznych wąt-

ków, które wielu zaskoczą, lecz nie są bynajmniej naszym chciejstwem,

bo zaczerpnięte zostały z prac takich autorytetów historycznych, jak

choćby Richard Pipes, autor fundamentalnej

Rosji Carów

. Przywołać

chcemy też cienie prof. Jana Pruszyńskiego, który zdążył zostawić wiele

prac, pozwalających sprawniej poruszać się w gąszczu skomplikowanej

historii. Osobista znajomość współautora tekstu z profesorem, i częste

rozmowy z nim na temat ziem utraconych, skutkują informacjami za-

wartymi na stronicach tej i innych jego książek.

Zacznijmy zatem od słowa

Ruś

. Jest to pozostałość po nazwie jednego

z plemion normandzkich –

Waregów

, a konkretnie tych, którzy przywę-

drowali tu z północy (nie „aż tu”, jak piszą poniektórzy, bo Waregowie

wędrowali znacznie dalej na południe – w okolice Morza Czarnego). Jeśli

w kronikach z czasów cesarza Ludwika Pobożnego znajdujemy określe-

nie

Rus

na nazwanie wojownika normandzkiego, zaś

Wołga

to słynna,

napędzana wiosłami łódź Wikingów, to wszystko powoli zaczyna się

wyjaśniać. Według tych kronik rozmowy z cesarzem prowadził znacz-

ny w plemieniu wysłannik o imieniu

Helgi

(w kronikach ruskich, których

wiarygodności nie zaprzeczają ukraińscy historycy, zapisany jest jako

Oleg

). Istnieje jeszcze uzupełniająca niejako wersja, bo w języku fińskim

kraj zajęty przez Normanów określano jako

Ruotsi

Józef Chełmoński – Krajobraz z Podola (1910)

Prof. Feliks Koneczny