LWÓW RUSKI – LWÓW KSIĄŻĘCY

Trzeba również podkreślić, że przez dziesięciolecia, na zlecenie

Rosjan, gmatwano tematy dotyczące ówczesnego polsko-ruskiego

pogranicza. Kontynuują ten proceder współczesne publikacje history-

ków ukraińskich i wydawnictwa firmowane przez Kościół prawosław-

ny. Wszędzie znajdujemy nachalnie powtarzane zdania – o „rzekomej”

polskości tzw. Kresów i „rzekomym” lokowaniu przez Piastów większości

miast na Ukrainie Zachodniej. Termin „Ukraina Zachodnia”, wymyślony

w Moskwie i spopularyzowany przez Wandę Wasilewską, zrobił zawrot-

ną karierę i funkcjonuje nadal. Wracajmy jednak do meritum.

Co więc robił książę Daniel do czerwca 1253 roku? Przebywał u wro-

gów, jak tego chcą współcześni historycy ze wschodu?

Wydarzenia drugiej połowy 1253 roku, zakończone koronacją Da-

niela, były uwieńczeniem wieloletnich kontaktów dyplomatycznych. Ich

nawiązanie było skutkiem pojawienia się na horyzoncie europejskiej po-

lityki nowej potęgi – Mongołów, którzy pod wodzą Batu chana spusto-

szyli w latach 1237–1242 większość udzielnych księstw ruskich, łącznie

z Kijowem, Haliczem i Włodzimierzem Wołyńskim. Oparły im się tylko

Chełm, Krzemieniec i Daniłów oraz miasta w Małopolsce Zachodniej.

Wprawdzie w 1242 roku najeźdźcy opuścili splądrowane kraje, ale Batu

chan osiadł ze swoją ordą nad dolną Wołgą, zakładając własne, autono-

Drohiczyn – kościół Benedyktynek